Neco’ya

Uzun zamandır görüşmüyorduk belki. Hayat bazen savuruyor hepimizi bir yerlere… Fakat hiç unutmadığı bir kaç şey oluyor insanın. Ben 18-19 yaşlarımızı, o en zıpır, en masum, Galata önündeki, caddebostandaki hallerimizi, ODTÜ’ye Poi Art olarak giderkenki hatıralarımızı, bana ilk kez dört top çevirmeyi gösteren arkadaşım olmanı, yüzündeki hiç eksilmeyen o sevecenliği ve gülümsemeyi asla unutmadım, unutmuyorum. Tüm pozitifliğin ve iyi niyetinle hayatına giren herkese dokundun. Hep söylüyorum bu bir veda değil, ben sadece “görüşürüz” diyorum. Görüşürüz kalbi güzel Neco’muz.